5 εύκολα κομμάτια

Αποδεχόμενος την πρόσκληση του Ρόντια:


1. Είμαι πολύ τεμπέλης. Παλιά, πριν τους υπολογιστές, περνούσα ώρες της ημέρας, ρίχνοντας πασιέντζες. Οι τράπουλες ήταν γανιασμένες. Αυτή η πρόταση έδωσε την αφορμή κάποτε στον αναλυτή μου για μια ερμηνευτική υπέρβαση, από αυτές που συνηθίζουν οι αναλυτές. Τώρα που έχω υπολογιστή, εδώ και δεκαπέντε χρόνια, παίζω κούπες, κυψέλες, σουντόκου και ό,τι άλλο χάσιμο χρόνου μπορεί να φανταστεί κανείς. Καμιά φορά νομίζω ότι θα βγει ένα χέρι από την οθόνη και θα με χαστουκίσει φωνάζοντας: «Δουλειά! Δουλειά! Με τις πορδές δεν βάφονται αυγά!» Μολονότι έχω βάψει μερικά τελάρα αυγά ως τώρα στη ζωή μου, σκέφτομαι συχνά ότι αν δεν ήμουν τόσο τεμπέλης θα είχα γράψει το Πόλεμος και Ειρήνη. Παρηγοριέμαι από το γεγονός ότι και ο Τολτστόι περνούσε ώρες της ημέρας του βγάζοντας τα σμίγματα από το πρόσωπό του. Βγάζω και εγώ τα σμίγματα από το πρόσωπό μου. Ό,τι σοβαρό έχω γράψει το έχω γράψει, ενώ υποτίθεται πως θα έπρεπε να κάνω κάτι άλλο, να προσέχω στο αμφιθέατρο, να μελετώ, να δουλεύω. Τώρα που βγάζω εν μέρει το ψωμί μου από το γράψιμο, χαζεύω παίζοντας πασιέντζες. Για αυτό δεν γράφω πια. Για αυτό μου αρέσει η κεντροευρωπαϊκή λογοτεχνία του μεσοπολέμου, ο Βάλζερ, ο Μούζιλ, ο Κράους. Είχαν βυθιστεί σε μια πληκτική αναμονή.

2. Έχω κάνει χρόνια ψυχανάλυση. Άρχισα στη Γαλλία, όταν τα πράγματα έφτασαν στο απροχώρητο και συνέχισα στην Ελλάδα. Επί πέντε χρόνια έκανα τρεις φορές την εβδομάδα την ίδια διαδρομή. Η ανάλυση με βοήθησε πολύ αλλά κυρίως μου δίδαξε μια ερμηνευτική μέθοδο και με έπεισε πως σε ορισμένους κύκλους η θητεία στο ντιβάνι προσθέτει μόρια στην επαγγελματική εξέλιξη, όπως τα παιδιά και τα μεταπτυχιακά στο δημόσιο. Προσπαθώ ωστόσο να αποφεύγω τις δόλιχες συνδέσεις που κάνουν συχνά οι περί την ανάλυση, όπως ας πούμε να βλέπω κάποιον να προσπαθεί να διώξει μια μέλισσα και να συμπεραίνω πως έχει τον φόβο της διείσδυσης, επειδή το κεντρί είναι ένας φαλλός. Μία φορά δεν πήγα στην ανάλυση, επειδή για λόγους που ντρέπομαι να ομολογήσω, ξημερώθηκα σε ένα αστυνομικό τμήμα. Έχει περάσει καιρός που την έχω σταματήσει και σιγά σιγά ξεχνώ το λεξιλόγιό της. Μου έχει μείνει όμως ένα λεξικό από τότε, όπου σημείωνα λέξεις που μου ξέφευγαν στο ντιβάνι ή επινοούσα εγώ. Μου αρέσουν πολύ τα λογοπαίγνια. Μερικές λέξεις από το λεξικό μου. Ευνανισμός: 1. Ο θετικός αυνανισμός. 2. Ο επωφελής νανισμός. Νηφάλλιος: Αυτός που δεν έχει φαλλό, από το νη + φαλλός. Κοιμόταν νηφάλλια στον καναπέ.
Η ανάλυση με βοήθησε πολύ, με έχει αφήσει όμως και με μια βαθύτατη απορία και για αυτόν το λόγο θεωρώ πως ακόμη δεν έχει περατωθεί: γιατί σιχαίνομαι τόσο πολύ τα κουμπιά στις ζακέτες;

3. Βαριέμαι την τέχνη. Εννοώ τα εικαστικά. Είμαι ένας αγαθός άνθρωπος της αφήγησης και αδυνατώ να συλλάβω τις πλαστικές ποιότητες. Υπάρχουν σύγχρονοι καλλιτέχνες βέβαια που με συναρπάζουν και ορισμένοι άλλοι που με συγκινούν. Ας πούμε ατάκτως: Ο Bruce Nauman. O Marcel Broodthaers. H Sophie Calle. Ο Vito Acconci. Ο Carsten Hoeller. Ο Olaf Nicolai. O Mathew Barney. Φοβάμαι όμως ότι είμαι κολλημένος στον μοντερνισμό. Φοβάμαι επίσης ότι μια κάποια στειρότητα που διακρίνει τη σκέψη μου οφείλεται στο γεγονός ότι κάνω απεγνωσμένες προσπάθειες να ξεφύγω από τον υπερρεαλισμό και ακόμη δεν έχω βρει τον τρόπο. Μια κάποια σχέση που έχω με τα εικαστικά είναι καθαρά επαγγελματική και συχνά σκέφτομαι ότι το μεγαλύτερο ταλέντο μου είναι η ηθοποιία. Από αυτήν την άποψη είμαι απατεώνας. Αλλά μπορώ να μιλάω με τις ώρες για το Cremaster Cycle του Mathew Barney το οποίο δεν έχω δει. Έχω τη βεβαιότητα πως δεν το έχει δει ούτε ο συνομιλητής μου. Κάποτε έκανα σκληρή αλλά εποικοδομητική κριτική σε έναν συγγραφέα, μολονότι δεν είχα διαβάσει παρά μόνον την πρώτη παράγραφο από το καινούργιο του μυθιστόρημα. Ωστόσο λογοτεχνία νομίζω πως έχω διαβάσει κάπως. Θεωρώ ότι ο κορυφαίος λογοτέχνης μετά τον πόλεμο είναι ο Nabokov.

4. Μου αρέσει πολύ η θάλασσα αλλά κάποτε ανοίχτηκα πολύ και κόντεψα να πνιγώ. Από τότε κολυμπώ μόνον στα ρηχά και αν συμπέσουμε σε κάποια παραλία μπορεί να με δείτε να κάνω απλωτές με την προσήλωση και την επιμονή δεινού κολυμβητή πέντε μέτρα μόνον από την ακτή, εκεί όπου οι άλλοι παίζουν μπάλα και ανεβαίνουν ο ένας στον ώμο του άλλου, εγώ νομίζω πως διαπλέω τον μεσσηνιακό κόλπο. Η σχέση μου με το σώμα μου, όπως σε όλους τους νευρωτικούς, είναι, ας πούμε ασυνεχής. Καμιά φορά πονάω εδώ ή εκεί άνευ λόγου. Θεωρώ εν γένει πως οι ανεξήγητοι πόνοι είναι ένας τρόπος να συγκροτήσουμε ένα κατακερματισμένο σώμα. Από την άλλη, πίνω πολύ και καπνίζω πολύ. Με τα υπόλοιπα ναρκωτικά δεν έχω καλή σχέση, έχω επιλέξει ως εθισμό μου το ποτό. Τα άλλα μου φέρνουν υπνηλία ή ταχυκαρδία. Έχω εκτιμήσει όμως υπό συνθήκες τη χρήση τους. Κυρίως παρουσία γυναικών.

5. Μολονότι σκέφτομαι εδώ και καιρό να ανοίξω ένα μπλογκ το αποφεύγω. Φοβάμαι πως δεν θα έχω τον καιρό να το τροφοδοτώ. Θα κάθομαι να σκέφτομαι σοφίες και θα χάνω το χρόνο μου. Ωστόσο, παρακολουθώ τα μπλογκ. Τα περισσότερα δεν μου αρέσουν. Βρίσκω την ευκαιρία με αυτό το παιχνίδι των 5 αποκαλύψεων να μπω στο χορό και ελπίζω να μην βαρεθώ να γράφω. Ελπίζω ακόμη τα ποστ μου να μην είναι ημερολογιακές καταγραφές. Ούτε σκέψεις μου περί παντός, περί της πανεπιστημιακής μεταρρύθμισης, ας πούμε, των αναμνήσεών μου από τις παλαιές ερωμένες, των εγκλημάτων πάθους και της δίαιτας που μόλις άρχισα. Υποθέτω ότι θα ασχολούμαι κυρίως με την τέχνη. Θα δούμε. Όπως υποδηλώνει ο τίτλος του είναι ένα προπαρασκευασμένο μπλογκ.